In beweging komen

Een worsteling

De gesprekken lopen wat moeizaam, ze kosten jou (en soms ook mij merk ik) veel energie. We hebben als doel om een ouderschapsplan op te stellen, samen met je ex-partner. Jullie voelen je allebei verantwoordelijk om het goede te doen voor de kinderen, al ligt jullie mening over wat dan goed is soms heel ver uit elkaar. Gesprekken samen voeren zit er (nog) niet in, maar wie weet waar de toekomst jullie brengt.

Ik zit aan jouw keukentafel en voel de spanning en de druk bij jou toenemen. We worstelen ons tijdens de afspraken al een tijdje door de onderwerpen van het ouderschapsplan heen. Je lijkt je erbij neer te hebben gelegd dat dit vandaag niet anders zal zijn…

Ik heb er na ons laatste contact eens over nagedacht (en ook zelf eens goed gevoeld) en heb besloten het met jou te bespreken. Dat gevoel je ergens doorheen worstelen, het idee dat het alle energie bij je wegneemt, je er toch maar bij neerleggen en doorgaan. Is dat iets wat je herkent? Ook uit andere momenten in jouw leven? En wat hielp jou destijds om hernieuwde energie te krijgen? Wie of wat hielp jou om weer door te gaan?

In beweging komen

Je vertelt veel energie op te doen als je kan gaan wandelen, maar dat heeft er de laatste tijd niet echt ingezeten. De kinderen waren vanwege Corona thuis, jij was naast juf voor de kinderen ook met je werk bezig en haalde de verloren tijd van overdag in de avonduren in. Zullen wij nu even een rondje lopen vraag ik je?

Al lopend lijkt de verandering van omgeving en het in beweging zijn letterlijk weer ruimte te geven. Ik merk het niet alleen op door je ontspannen houding maar ook de antwoorden die ik krijg op mijn vragen. De ruimte die al wandelend ontstaat brengt ook de knelpunten in het ouderschapsplan in een ander licht.